υποπολλαπλασιεπιμερής

-ές, Α

(για αριθμό) αυτός που περιέχεται σε άλλον, αλλά αφήνει υπόλοιπο δύο ή περισσότερα κλασματικά μέρη («ὑπεπιμερὲς καὶ ὑποπολλαπλασιεπιμόριον καὶ ὑποπολλαπλασιεπιμερές», Νικόμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + πολλαπλάσιος + ἐπιμερής].